De zoektocht naar wat Kattendijke en Katwijk bindt, leverde tot nu toe maar 2 hits op: Beiden grenzend aan de zee en beiden een inwoner rijk, die zo gek is om de Atlantische oceaan over te roeien.
Bij toeval kwam er een derde gemeenschappelijk element bij. Hoewel toeval niet bestaat natuurlijk. Wat wil het geval? Op mijn dagelijkse avondwandeling met mijn hond Bob, nam ik voor de verandering een andere route. Ik probeer de drang naar gewoonte, want saai, soms te doorbreken en dat levert vrijwel altijd iets interessants op. En zo liep ik langs de uitwatering in Katwijk, waar de Oude Rijn uitmondt in de Noordzee. Sterke motoren in het Koning Willem Alexander gemaal zorgen ervoor dat als het eb is, het zoete water vanuit het opvangbassin de zee in wordt geloosd. Ja, allemaal heel interessant Paul, maar wanneer kom je tot de kern? Geduld mensen, daar kom ik nu op. Vlak achter het gemaal staat de Redschuur. En, zoals de naam al aangeeft, deze schuur was lange tijd de plek waar de reddingsboten van Katwijk gestationeerd waren. Nu niet meer als zodanig in gebruik door de komst van een nieuw botenstation dichterbij de zee. De Redschuur is in 2020 volledig gerenoveerd en een actie om de gerenoveerde Redschuur de naam van de oorspronkelijke financier te geven had succes. En je zult het niet geloven maar deze financier heette Baron van Kattendijke, voluit, Maurits J.E. Baron Huyssen van Kattendijke (1876-1961). Een rijk ambachtsheer, die in zijn nadagen besloot een deel van zijn bezit te schenken. Zo zorgde hij voor een nieuwe reddingsboot en een boothuis voor het station Katwijk van de KNZHRM. Daarnaast doneerde hij tot zijn dood in 1961 een flink bedrag voor onderhoud van zowel de reddingsboot als het bootstation.
Dus jullie begrijpen, Kees heeft vanaf nu een nieuwe bijnaam, de Baron.
Paul
